Tanımdan da anlayacağımız üzere topraklamada en önemli noktalardan biri düşük dirençli bir topraklama sistemi yaratabilmektir. Kablolar direnci düşük iletkenler olduklarından toprağa ulaşana kadar dirençle alakalı bir sorun yaşanmaz. Asıl önemli olan toprak içinde gömülü bulunan iletken ile toprak arasındaki direnci düşük tutabilmektir. Bu noktada da devreye toprağın iletkenliği girer. İletkenliği iyi olan toprak çeşitlerini şöyle maddeleyebiliriz:
- Nemli toprak veya bataklık
- Killi ve balçıklı toprak
- Rutubetli ve ıslak kum
Kuru kum, kireçtaşı, granit ve çok taşlı zeminlerden kaçınılmalıdır. Bu kısımlar iletkenliğin en az olduğu alanlardır ve topraklamanın asıl şartı olan ‘düşük direnç’ maddesini karşılayamazlar.
- Nem oranı fazla toprak iyi bir iletken olduğu ve nemlilik toprağın dip kısımlarında (su kaynaklarına yakınlığından) daha fazla olduğu için elektrotlar olabildiğince derine gömülmelidir, bunun için de uzun çubuklar kullanılır.
- Topraklama tesisatının şekli ne olursa olsun elektrodların yeri bina temelinin çevrelediği alanın dışında olmalıdır.
- Elektrodlar yer altı şebekelerinden (elektrik, su, doğalgaz) uzakta olmalı; bu uzaklık mümkün olduğunca 5 km’den aşağı indirilmemelidir.
- Kullanılması gereken elektrodun boyutunun standartlarından topraklama çeşitlerinde bahsettik, bu standartlara özen gösterilmelidir. Bu standartları özetleyecek olursak:
- Uzunluğu 20 m'den az olmayan ve kapalı bir halka meydana getiren iletken.
- Uzunlukları toplamı 9 m'den az olmayan dikey çubuk ve borular.
- Uzunluğu 20 m'den az olmayan radyal iletkenler.
